Dinsdag 22 april 2025

Hallo hallo allemaal,

Hier zijn jullie favoriete wereldreizigers weer! Of nouja, wereldreizigers... Jenny omschrijft het liever als "liebe, liebe Schnitzels". Ook goed.

Deze schnitzels/wereldreizigers verzamelden vanochtend om 06.00 bij de kerk. Dacht ik. Het bleek 05.45 te zijn. De rest was 'alvast' begonnen. Gelukkig was er nog plaats in de zaal en mocht ik nog binnenkomen. Dat was erg lief. Nu kon echt iedereen luisteren naar de opening van ds. Joppe. Dat ging over Exodus 33:12-23. De kerntekst was vers 15: "Toen zei hij [Mozes] tegen Hem: Als Uw aangezicht niet meegaat, laat ons dan van hier niet verder trekken."

Ds. Joppe wenste ons toe dat ook wij op reis mochten gaan met God. En hij had gelijk: zonder dat de Heere met ons meegaat, zal deze reis niet gezegend worden. We vragen daarom ook jullie gebed voor Gods zegen op onze reis!

Na de opening gingen we naar het station lopen. Een paar ouders en Julia Boot (ja, die verdient even speciale vermelding) kwamen ons heel lief uitzwaaien. Toen stapten we in de trein. Wat zullen onze medereizigers zich aan ons geërgerd hebben. We hebben ons best gedaan om ons netjes te gedragen (tenminste, de meesten van ons), maar het blijft lastig om met al die koffers nog een normale doorgang in het gangpad te creëren voor de mensen die erlangs willen.

We stapten na twee keer overstappen uit op Schiphol. We waren klaar voor vertrek. Na een plaspauze of twee, een douanecheck en het dumpen van onze ruimbagage dan. Toen waren we écht klaar voor vertrek.

En toen zaten we dan echt in het vliegtuig.  Op reis naar Roemenië. Sommige mensen hadden het heel gezellig met elkaar, andere mensen hadden het heel gezellig met hun oortjes en hun rust. Ook belangrijk.

We stapten over op München, waar we ook nog een beetje vertraging hadden. Maar uiteindelijk kwamen we aan in Cluj. Daar dartelden onze vermoeide voetjes weer vrolijk voort op Roemeense bodem. Toen we aankwamen in de ontvangsthal werden we met gejuich en geklap en Roemeense vlaggen ontmoet. (oke oke klein detail, dat was niet voor ons, maar voor de Roemeense klas die wereldkampioen in een robotwedstrijd was geworden - ze hadden het uitbundige applaus wel verdiend dus) Daarna propten we onze bagage in de busjes en gingen we op jacht naar eten.

Op het moment van schrijven zitten we in "the mall". We hebben een reünie gehad met het obesitasplein. Dat wil zeggen, degenen die vorig jaar mee waren. Degenen die dit jaar nieuw zijn, kijken hun ogen uit. Voorzover ik het kan beoordelen hebben ze het wel naar hun zin. Ik zal het eens aan een ervaringsdeskundige vragen, namelijk dhr. CvdB. "Ja." Dat is kort en bondig. Na enkele seconden biecht hij op dat hij het toch wel spannend vond om in een busje te rijden met enigszins haperende versnellingen. Ach ja, hij is wel dapper. De eerste keer in Roemenië en dan meteen in een busje stappen (niet Joop de Sprinter) en rijden maar. Je moet het maar durven.

Ik zeg wel: 'we zitten', maar het is maar een klein groepje dat hier zit. Een deel zit te "zevenen" of iets dergelijks, een spel dat volgens mij niet heel moeilijk is, maar er voor mijn uitgeputte brein wel te ingewikkeld uitziet. Dus shoutout naar Jenny, Alwin, Anita en Cor die het wel lukt. Dat zijn de echte strijders.

Waar is het andere deel van de groep? Zij struinen rond in de supermarkt. Niet zomaar rondstruinen. Ze wilden zelfs stelen. De boodschappen werden al de supermarkt uitgesleept/gegooid voordat ze afgerekend waren. Dat vond mevrouw de caissière niet zo'n goed plan. Ze kreeg wel een enthousiast applaus toen ze alles had gescand en afgerekend. Over te weinig waardering kan ze in ieder geval niet zeuren.

We zitten inmiddels weer in de bussen/auto. Bepakt met koffers en boodschappen, helemaal gestapeld tot aan het plafond. Stiekem verlangen we allemaal naar ons bed. Alleen de kans bestaat zomaar dat het nog wel even duurt voordat we daar daadwerkelijk in liggen.

De mensen in onze bus luisterden op de terugweg de kindercd van Franks kinderen. Geweldig om alvast in de sfeer te komen voor morgen. Ondertussen vertelde Frank ons wat over de geschiedenis van de zigeuners/Roma (hij gebruikt zelf beide woorden door elkaar). Misschien voor sommigen interessant als ik zijn verhaal kort herhaal. (als je het niet interessant vindt, sla de volgende paragraaf dan over)

De zigeuners komen oorspronkelijk uit India. Rond het jaar 1000 vertrokken ze vanaf daar naar Turkije. Daar werden ze echter niet geaccepteerd, dus trokken ze verder naar Oost-Europa. Ook daar kon de bevolking hun komst niet waarderen. Uiteindelijk kwamen ze in Roemenië terecht, waar ze tot slaven werden gemaakt. Deze slavernij werd pas in 1865 officieel afgeschaft. De gevolgen duurden echter nog veel langer. Toen de Roma een beetje begonnen met een leven opbouwen, kwam de Tweede Wereldoorlog. Daarin werden ook de zigeuners, net als de joden, vervolgd. Alles wat ze net hadden opgebouwd, verdween. Ook in de periode van het communisme werden ze benadeeld voor de overheid. Zodoende kent het volk van de Roma een geschiedenis van benadeling en vervolging. Het is lastig om daar nu uit te komen.

Ook reden we weer heel kort even langs de vuilnisbelt. Hoewel de meesten het al gezien hadden, raakte het toch weer om te zien in wat voor omstandigheden de mensen op de vuilnisbelt leven. Vooral nu (het regende best hard) was het gewoon treurig om het verschil te realiseren tussen hun slaapplek en de onze.

Morgen gaan we aan de slag met de kinderen. Die komen van half 10 tot 6 uur. We zijn heel benieuwd en hebben er zin in!!